Zespół zaburzeń koncentracji uwagi i nadpobudliwości psychoruchowej dotyka 3-5% populacji osób dorosłych i zawsze rozpoczyna się w dzieciństwie choć nie zawsze zostaje już wtedy rozpoznany.
Wynika to z faktu, że zaburzenie to kojarzono wyłącznie z obecnością znacznej nadruchliwości i uważano, że występuje niemal wyłącznie u osób płci męskiej. Z tego powodu większość dorosłych z ADHD nie otrzymuje skutecznego leczenia ponosząc wtórne szkody życiowe - edukacyjne, osobiste i zawodowe.
Istotą zaburzenia jest nieprawidłowa regulacja specyficznych neuroprzekaźników w specyficznych obszarach mózgu. W związku z tym pacjent doświadcza istotnych trudności w obszarze funkcji wykonawczych, przy całkowicie zachowanym funkcjonowaniu intelektualnym i poznawczym charakterystycznym dla danej osoby. Ta dysproporcja najwyraźniej widoczna jest u osób posiadających wysoką inteligencję, u których otoczenie może obserwować znaczny rozdźwięk pomiędzy możliwościami i efektami działania.
Trudności doświadczane przez osoby z ADHD
Osoby z ADHD mają biologicznie uwarunkowane i w znacznej części niemożliwe do samodzielnego przezwyciężenia trudności:
-
samoorganizacja, realizowanie podjętych planów,
-
motywacja do rozpoczęcia czynności, kończenie rozpoczętych zadań,
-
przestrzeganie terminów i punktualność,
-
utrzymanie uwagi przez dłuższy czas na wykonywanym zadaniu,
-
rozpraszalność uwagi w reakcji na bodźce zewnętrzne,
-
u niektórych ale nie u wszystkich: nadaktywność ruchowa, nadmierna potrzeba ruchu, w niektórych przypadkach niemożność spokojnego pozostawania w miejscu
-
niemożność uzyskiwania stanu całkowitego odprężenia, stałe lub częste uczucie wewnętrznego niepokoju, podminowania, "nakręcenia", znaczna reaktywność na bodźce zewnętrzne,
-
duża reaktywność emocjonalna obserwowana przez otoczenie jako nadwrażliwość, a przez samą osobę odczuwana jako duża zmienność nastroju niekiedy nawet z godziny na godzinę lub z dnia na dzień,
-
trudność z powstrzymaniem reakcji - wpadanie w słowo, mówienie bez zastanowienia, działanie pod wpływem chwili,
-
wybuchowość czy nawet agresja fizyczna,
-
znacznie większe w porównaniu z innymi narażenie na somatyczne i psychologiczne skutki stresu.
Osoby z nieleczonym zaburzeniem i jednocześnie wysoko funkcjonujące intelektualnie mogą osiągać kolejne progi edukacyjne a także zdobywać stopnie naukowe, jednak wiąże się to z ich strony z nieporównanie większym wysiłkiem i u większości skutkuje wtórnymi szkodami wynikającymi z niewspółmiernego obciążenia organizmu.